افعال کمکی به خودی خود معنایی ندارند ولی وجود آنها در ساختار جمله ضروری است. معمولا افعال کمکی را همراه با افعال اصلی به کار می بریم تا به افعال اصلی کمک کنند. در کل حدود 15 فعل کمکی وجود دارد که ما آنها را به دو دسته تقسیم می کنیم:

افعال کمکی اولیه (Primary Helping Verbs)

1- be همان (am, is و are).

to make continuous tense برای ایجاد زمان فعل به صورت پیوسته مانند :

he is watching TV (یعنی به فعل اصلی watching کمک می کند که به طور پیوسته و در حال انجام جلوه کند)

to make the passive برای نشان دادن تأثیر پذیری یا کنش پذیری :

Small fishes are eaten by big fishes

2- Have:

to make perfect tenses برای ایجاد زمان فعل به صورت کامل شده :

I have finished my homework

(یعنی به فعل اصلی finished کمک می کند تا به صورت عمل تمام شده جلوه کند)

3- Do :

to make negatives برای منفی کردن :  I do  not like you

to make questions برای سوال پرسیدن : ?Do  you want some coffee 

to show emphasis برای نشان دادن تأکید : I do want you to pass your exam

to stand for a main verbs in some constructions برای پشتیبانی از فعل اصلی در برخی جملات :

.He speaks faster than she does

افعال کمکی کیفی (Modal Helping Verbs)

از افعال کمکی کیفی استفاده می کنیم تا بتوانیم به نوعی در کیفیت و معنای افعال اصلی جمله تغییر ایجاد کنیم. این افعال به گونه ای لزوم و یا امکان داشتن را به معنای فعل اصلی اضافه می کنند:

can, could

may, might

will, would

shall, should

must

ought to

مثال:

I can't speak Chinese  .         John may arrive late

  ? Would you like a cup of coffee

.You should see a doctor

.I really must go now

نکته: به افعال زیر توجه کنید

need

dare

used to

به این افعال افعال نیمه کمکی کیفی(semi-modal verbs) نیز می گویند چون گاها شبیه افعال کمکی کیفی عمل کرده و گاها مانند افعال اصلی.

از فعل کمکی کیفی Can چه هنگام استفاده می کنیم :

برای صحبت در مورد توانایی و امکان داشتن چیزی.

درخواست کردن.

درخواست اجازه و یا اجازه دادن.

ساختار کلی :

Subject + can + main verb

مثال برای صحبت در مورد توانایی و امکان داشتن :

.She can drive a car

مثال برای درخواست کردن :

.Can you put the TV on

! Can you be quiet

مثال برای درخواست اجازه و یا اجازه دادن :

.Can I smoke in this room

.you can smoke in the room

از فعل کمکی کیفی Could چه هنگام استفاده می کنیم :

صحبت در مورد توانایی و یا امکان داشتن چیزی در گذشته.

در خواست کردن.

ساختار کلی :

Subject + can + main verb

مثال برای صحبت در مورد توانایی و یا امکان داشتن چیزی در گذشته :

.I could swim when I was 5 years old

.My grandmother could speak seven language

?Could you understand what he was saying

مثال برای درخواست کردن :

نکته : معمولا از could جهت درخواست از کسی برای انجام کاری استفاده می شود. که مؤدبانه تر از can است.

?Could you tell me where the bank is, Please

?Could you send me a catalogue ,please

میزان درک مطلب خود را بسنجید.

از فعل اصلی Have to چه موقع استفاده کنیم : (التزام شهودی)

هنگامی که می خواهیم ضرورت چیزی را نشان بدهیم از این فعل استفاده می کنیم.

مثال :

.Children have to go to school

.In France, you have to drive on the right

ساختار کلی :

(subject + auxiliary verb + have + infinitive (with to

مثالی دیگر :

.I do not have to see a doctor

.I have to see a doctor

.I do have to see a doctor

تنها فرق جمله دوم با سوم این است که جمله سوم تأکید بیشتر برای دیدن دکتر دارد.

از فعل کمکی Must چه موقع استفاده کنیم: ( التزام ذهنی)

منظور از التزام ذهنی این است که انجام عمل به نظر گوینده لازم و ضروری است ولی در حالتی که از Have to استفاده می کردیم یک التزام کلی و برای همه بود.

ساختار کلی :

subject + must + main verb

چند مثال :

.You must visit us soon

.I must call my mother tomorrow

چه هنگام از Must not یا Mustn't استفاده کنیم :

برای نشان دادن ممنوعیت چیزی از این فعل کمکی استفاده می کنیم.

ساختار کلی :

subject + must not + main verb

مثال :

.Passengers must not talk to the driver

.Policeman mustn't drink on duty

(Visitors must not smoke. (present

(I mustn't forget Tara's Birthday.(future

نکته : از must not نمی توانیم برای زمان گذشته استفاه کنیم. باید از ساختار های دیگر استفاده کرد :

.I couldn't park out side the parking

.We were not allowed to enter